Gdzieś mi to umknęło, ale jakiś czas temu na portalu culture.pl pojawił się tekst, gdzie między innymi wspomniana jest moja osoba, wszystko w kontekście wystawy Warszawa w budowie 8, w celu archiwizacji wydarzeń, wklejam to tutaj.

MANIFEST, Sacrum (2014 – 2016)

Na początku była budowla,  zwykła ciekawość, chęć zrozumienia zjawiska jakim jest architektura Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce. Enigmatyczne gmachy, zamki, łodzie podwodne, twierdze, futurystyczne wizje, wszystko to, sprawiało wrażenie czegoś nieprzystającego do reszty, czegoś niezrozumiałego. Wyobrażałem sobie te miejsca puste, pozbawione dodatkowych znaczeń, po czym puste przestrzenie wypełniałem innymi formami. Zastanawiałem się nad intencjami architektów, ich drobnymi gestami, próbą czasu oraz współczesnym znaczeniu ich form. Na tym etapie wyłoniła się pierwsza postawa artystyczna: właściwości estetyczne budowli nie mogły stanowić istoty projektu. Piękno lub brzydota jako subiektywna ocena zależna od czasu i miejsca eliminuje wartości uniwersalne. Przyjęty aksjomat towarzyszy projektowi do dnia dzisiejszego.

Pierwszą świadomą decyzją rzutującą na końcową strategię, było użycie typologi. Zastosowana metoda miała na celu: po pierwsze potęgować skalę zjawiska, po drugie je klasyfikować. Za klucz użyty do typizacji służyć miała symbolika architektury. I tak dla przykładu  można było wyróżnić: koronę, biblijną arkę, twierdzę itd. Sam podział na kategorie był subiektywnym wyborem. Taka strategia wymuszała niestety selekcję obiektów fotografowanych, zawężając pole zainteresowań do architektury, którą dało się kategoryzować. Różnorodność tematu okazała się na tyle ciekawa, iż wymusiła zmianę strategii. Zrezygnowałem z funkcji deskryptywnej projektu na rzecz funkcji alegorycznej. Od tego momentu traktowałem projekt wyłącznie w kategoriach artystycznych.

Na tym etapie  wykształciła się również forma wizualna projektu, ale o tym zadecydował przypadek. Ograniczenia techniczne wymusiły na mnie zwiększenie odległości do fotografowanych obiektów. Skutkowało to poszerzeniem kadru o krajobraz, a zarazem rozmyciem detalu architektury, na którym wskutek przyjętych wcześniej założeń przestało mi zależeć. W celu uprzestrzennienia obrazu wykorzystałem elementy znajdujące się na pierwszym planie jako kontrapunkt do bryły dominującej. Inna rola pierwszego planu została przypisana znacznie później.

Jak już wspomniałem wcześniej zrezygnowałem z funkcji badawczej projektu. Nowa strategia traktowała architekturę sakralną jako alegorię kościoła-instytucji, głęboko osadzonego w krajobrazie, gdzie krajobraz to państwo. Sama korelacja państwo-kościół wydawała się kluczowa. Interesowały mnie kwestie wzajemnego funkcjonowania i przenikania. 

Ostatnie wydarzenia na mapie geopolitycznej spowodowały zwrot w obranej strategii na rzecz przyjęcia postawy krytycznej. Kościół jako jeden z beneficjentów zmiany klasy rządzącej bardzo mocno artykułuje swoje poglądy w przestrzeni publicznej. Plenerowe wystawy antyaborcyjne, pomniki ofiar tragedii narodowych, lub nacjonalistyczne manifestacje wypełniając przestrzeń przykościelną, zmieniają jej funkcję. Kościół uwikłany w polityczno-społeczne mechanizmy, płynnie przechodzi z sacrum do profanum.

I tak oto pierwszy plan zyskał nowe znaczenie. Odwołując się do tekstu „ Strategie subwersywne w sztukach medialnych” Łukasza Rondudy,  mógłbym napisać iż zawłaszczam architekturę w pole własnych działań, zestawiam ją z: przedmiotami codziennego użytku, obcymi mi ludźmi, pomnikami, reklamami, banerami, a wszystko to w celu lekkiego przesunięcia znaczeń. Architektura jako gotowy materiał wizualny służy do operacji montażowych, jednak nie jest to  działanie fizyczne na obiekcie, raczej symboliczne.

Oczywiście taka strategia nie neguje dokumentalnego charakteru cyklu. Jestem świadomy tego, iż odbiorca może zakończyć własne dociekanie na płaszczyźnie czysto wizualnej lub opisowej.

Ujęcie trzecie, ostatnie.

Miałem zamiar zamieścić tu tekst dotyczący: etyki, moralności, zaangażowania itd. Wszystko za sprawą pewnej kobiety, która podczas robienia tego zdjęcia zadała mi proste, ale jakże celne pytanie: Czy pana praca coś zmieni? 

Ponieważ wiem, że nic i tak też jej odpowiedziałem, daruję sobie z tym tekstem.

Parafia Garnizonowa Św. Kazimierza Królewicza w Katowicach, pierwszy w Polsce kościół zbudowany w stylu ART-DECO.

Wrzucam kilka zdjęć z pierwszego dnia festiwalu: Warszawa w budowie 8. Zdjęcia z wernisażu można znaleźć między innymi na blogu Wojtka Wilczyka TU. Wystawę polecam… każdemu.

Podejście numer dwa do tematu, mniej zniekształceń perspektywy, więcej pierwszego planu.

12 fotografii z niedokończonego cyklu Lawendowe Wzgórza zostanie zaprezentowanych podczas tegorocznej edycji festiwalu Warszawa w Budowie. Wystawa główna zatytułowana jest: WRESZCIE WE WŁASNYM DOMU. DOM POLSKI W TRANSFORMACJI, a jej organizatorami są: Instytut Architektury, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz Muzeum Warszawy.

Bardzo mnie to cieszy, tym bardziej, że dobór artystów oraz architektów biorących udział w wystawie jest bardzo ciekawy. Więcej informacji można znaleźć tu.

W trakcie zastanawiania się nad sensem... wrzucam kadr, który wcześniej ukazany był w innym świetle.

Zawieszenie.

W ramach przerzucania sił i środków zawieszam nadawanie. Od teraz Sacrum będę realizował na dwóch frontach: praca w terenie oraz umasawianie poza terytorium bloga.

Sacrum (coraz częściej chodzi mi po głowie odważniejszy tytuł) w jednej trzeciej uważam za skończony. Mam dwa pomysły na książkę: poprawny i mniej poprawny. Ten pierwszy wymaga dużych nakładów finansowych, a jego realizacja uzależniona jest od osób trzecich. Ten drugi ładny nie będzie, można użyć określenia: niszowy, ale nie trzeba. Może to być zin, a może to być coś, czego nazwy jeszcze nie znam.

Dla wszystkich zainteresowanych pytaniem o czym jest Sacrum? kilka tagów: łono ojczyzny, WPK, wiara, przestrzeń, architektura sakralna, itd.

W związku z powyższym poszukuję: wydawcy, grantów na wydanie publikacji, instytucji kultury zainteresowanych zmaterializowaniem Sacrum. Wszelkie informacje, adresy, linki www, mile widziane.

Odwieszenie planuję jesienią roku bieżącego, do tego czasu możliwa okazjonalna transmisja danych.

Bytów, 27.12.2015

Bielsk Podlaski, styczeń 2016

Na wschodzie bez zmian.

Ponieważ podczas wyzwalania migawki nie widzę obrazu na matówce, komponowanie z ruchomymi elementami odbywa się na zasadzie przewidywania. W tym przpadku tak przewidziałem zaistniałą sytuację.

Bytów, 27.12.2015

... Niestety zdjęcia składające się na cykl Sacrum wyglądają tak.

Tak wyglądałyby zdjęcia składające się na cykl Sacrum, gdyby projekt dotyczył wyłącznie architektury sakralnej, a ja byłbym nią wyłącznie zafascynowany. Niestety...

Bytów, 27.12.2015

W ramach odskoczni od Sacrum, przyglądam się małym miastom. Na warsztacie jest Bytów oraz Bielsk Podlaski, populacja około dwudziestu tysięcy, jedno na Kaszubach, drugie na Podlasiu, póki co tyle wstępu.

" Przypierdolić i odpuścić"
...no właśnie, a w tym przypadku?

Pomiędzy szewcem, a stomatologiem jest grabarz. Grabarz reklamuję się w następujący sposób:

Pogrzeb za 2900 zł.
Z trumną lub z kremacją i urną.
Kredytowanie.
Całodobowo.

Komunikat. 

Od dzisiaj liczbę wpisów ograniczam do jednego w tygodniu, powodem są liczne zainteresowania doczesne, do których zaliczam: Biedronka, żubr w puszce, Lidl, teatr, limit w rachunku bieżącym, ból w okolicach lędźwiowych, Pierścienie Newtona, słaby refleks, ogólna sytuacja rynkowa z wykluczeniem stawki WIG20, jednocześnie zastrzegam sobie prawo do częstszego nadawania bez wcześniejszego uzasadnienia.